Przede wszystkim kredytobiorca może liczyć na unieważnienie umowy kredytu przez sąd. Unieważnienie umowy kredytu powoduje stan, jak gdyby umowa taka nigdy nie została zawarta, nigdy nie istniała. W konsekwencji zachodzi konieczność dokonania wzajemnych rozliczeń między bankiem a kredytobiorcą. W uproszczeniu mówiąc bank zobowiązany jest zwrócić kredytobiorcy wszystkie wpłacone przez niego środki, kredytobiorca zaś zobowiązany jest do zwrotu kwoty wypłaconego kredytu. W sytuacji gdy w wyniku obowiązku dokonania wzajemnych rozliczeń, kredytobiorca zobowiązany do zwrotu określonej kwoty pieniędzy (do wysokości udzielonego kredytu), a nie dysponuje daną kwotą, istnieje możliwość rozłożenia spełnienia świadczenia na raty. Ponadto korzyścią wynikającą z unieważnienia umowy jest, poza wzajemnym rozliczeniem stron, uwolnienie kredytobiorcy od konieczności dalszego spłacania kredytu, a także zwolnienie nieruchomości od obciążenia hipotecznego.

Rozważając założenie sprawy w sądzie, na początek należy zwrócić się do banku z wnioskiem o wydanie pełnej historii spłaty kredytu. W zależności od banku opłata za wydanie interesujących nas zaświadczeń wynosi między 100 zł a 300 zł. Wytaczając powództwo należy uiścić opłatę sądową od pozwu w kwocie 1 000 zł wygrywając proces sądowy, opłata ta wraca do frankowicza). Korzystając z pomocy profesjonalnego prawnika, równocześnie należy dokonać opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, która wynosi 17 zł. Jako że w większości kredytobiorcami byli oboje małżonkowie, każdy z nich dokonuje opłaty skarbowej w wysokości 17 zł. Jeżeli po stronie kredytobiorców występuje więcej osób, to każdy kolejny opłaca dalsze 17 zł. Po wytoczeniu powództwa, tj. z reguły po wniesieniu pozwu, po złożeniu odpowiedzi na pozew przez bank, po złożeniu repliki na twierdzenia banku (a więc na dalszym etapie procesu), sąd może posłużyć się biegłym sądowym z zakresu rachunkowości / finansów dla sporządzenia stosownych wyliczeń. Koszt opinii biegłego, w zależności od stopnia skomplikowania wyliczeń, oscyluje między 1 500, a 3 000 zł . Na etapie dopuszczenia tego dowodu, sąd z reguły wzywa obie strony procesu do złożenia zaliczek na poczet opinii (średnio 1 000 zł). Wygrywając proces sądowy frankowicz odzyskuje wydatek poniesiony na biegłego sądowego. Poza powyżej wymienionymi opłatami dochodzi wynagrodzenie ustalone z reprezentującym kredytobiorcę prawnikiem (to wynagrodzenie ustalane jest indywidulanie i wynosi tyle, na ile umówią się kredytobiorca z reprezentującym go prawnikiem). Omawiając koszty procesu, należy wskazać, że strona przegrywająca proces zobowiązana jest do zapłaty kosztów zastępstwa procesowego. W I instancji dla wartości przedmiotu sporu powyżej 50 000 zł do 200 000 zł, koszty zastępstwa procesowego wynoszą 5 400 zł natomiast powyżej 200 000 zł do 2 000 000 zł, koszty te wynoszą 10 800 zł. W II instancji co do zasady koszty zastępstwa procesowego będą wynosić 75% kwoty ustalonej w I instancji. Po zapadnięciu wyroku w I instancji pełnomocnik kredytobiorcy podejmie decyzję w zakresie złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku – koszt opłaty sądowej to 100 zł. Trzeba podkreślić, że w chwili obecnej 97% spraw jest wygrywanych przez frankowiczów, zatem zgodnie z tą statystyką koszty te ponoszą w zasadzie banki. Jak to zostało powiedziane powyżej, przegrywający proces ponosi koszt opłaty sądowej (1 000 zł) oraz koszt opinii biegłego (1 500 – 3 000 zł).